در زبان تركى استانبولى ممكن است يك اسم ٦ حالت داشته باشد در زبان فارسى این حالت‌ها معمولا با حروف اضافه نمایش داده می‌شوند (مثلا مفعول با حرف اضافه را مشخص می‌شود). از جمله زبان‌هایی که اسامی حالت‌های مختلف به خود می‌گیرند زبان ترکی، روسی، آلمانی، فنلاندی و … است. زبان ترکی تنها شش حالت دارد ولی برخی زبان‌ها مانند فنلاندی 15 حالت و مجارستانی 18 حالت دارند! این حالت‌ها با پسوند به وجود می‌آیند. در جدول زیر با حالت‌ها و پسوندهای زبان ترکی آشنا می‌شوید:

جمع مفرد نقش در جمله حالت
Ler- – فاعل اسمی
Leri- -(y)i مفعول مستقیم مفعولی
Lerin- -(n)in مضاف الیه ملکی
Lere- -(y)e مفعول غیرمستقیم مفعولی
Lerde- -de قید مکان مکانی
Lerden- -den متمم مفعول به
حالت اسمی

اگر اسم در نقش فاعل جمله آمده باشد، آنگاه اسم در حالت اسمی ظاهر می‌شود، مثلا:

‏. Anem onları gördü (مـــامــانــم آنها را دید.)
‏. Köpek uyuyor (سگ خوابیده است)
در نقش خطابی نیز اسامی حالت اسمی به خود می‌گیرند (در برخی زبان‌ها مثل لهستانی، این حالت، پسوند خاص خود را دارد)Günaydın baba (صبح بخیر، بابا
در زبان ترکی حرف تعریف معین و نامعین وجود ندارد. یکی از حالت‌هایی که می‌توان فهمید اسم معین است یا نامعین، نقش مفعول مستقیم است. اگر این واژه در جمله در حالت اسمی ظاهر شود، نامعین و اگر در حالت مفعولی مستقیم ظاهر شود معین است، به مثال‌ها توجه کنید:
‏. Ali kitap aldı (علی کتاب (نکره) خرید)
‏. Ali kitabı aldı (کرم آن کتاب (معرفه) را خرید)
حالت مفعولی مستقیم
پسوند حالت مفعولی مستقیم i- است. اسامی در نقش مفعول مستقیم این پسوند را به خود می‌گیرند. از مهم‌ترین کاربردهای این حالت، معرفه کردن اسامی در زبان ترکی است. به چند مثال توجه کنید:
‏.Seni seviyorum (دوستت دارم)
‏. Ali kitabı aldı (علی کتابه را خرید)
نکته
زبان ترکی سه ضمیر اشاره وجود دارد: Bu (این)، Şu (آن) و O (آن). اگر در جمله‌ای، یکی از این ضمایر مفعول بودند، باید در حالت مفعولی ظاهر شوند، یعنی:
‏Bunu aldım. (Bu + (n)u)
(آن را خریدم)
ضمایر اشاره در حالت‌ها مفعولی مستقیم و مفعولی غیر مستقیم
حالت مفعولی غیرمستقیم حالت مفعولی مستقیم
Burada Bunu
şurada Şunu
orada Onu

ضمیر اشاره Şu نه دور است و نه نزدیک. چیزی ما بین این دو ضمیر اشاره است.

حالت اضافی (مضاف و مضاف الیه)

حالت اضافی عمدتا رابطه بین مالک و شی متعلق به او را نشان می‌دهد مثل Onun eviیعنی خانه او. (n)In و (n)in پسوندهای این حالت هستند. اگر حرف آخر واژه صدادار باشد، چون دو حرف صدادار نمی‌توانند پشت سر هم بیایند، حرف n میانجی بینشان قرار می‌گیرد، مثلا Leyla’nın kitabı یعنی کتاب لیلا.

حالت مفعولی غیرمستقیم

برخی افعال علاوه بر مفعول مستقیم، به مفعول غیرمستقیم نیاز دارند، مانند فعل دادن (چیزی را به کسی دادن). به جمله زیر نگاه کنید:
‏.Mehmet’e oyuncak ver (عروسک را به محمد بده)
در مثال بالا عروسک مفعول مستقیم و محمد مفعول غیرمستقیم است.
علامت ’ فقط به این دلیل است اسم Mehmet اسم خاص است
پسوند حالت مفعولی غیرمستقیم، نقش حرف اضافه «به» را نیز ایفا می‌کند، مثلا Eve می‌شود «به خانه».
‏.Eve gidiyorum (به خانه می‌روم.)
حالت مکانی
این حالت معادل حرف اضافه «در» در زبان فارسی است. پسوند de/da نشاندهنده این حالت است، مثلا:
‏.Evde ders çalışıyorum (در خانه درس می‌خوانم.
‏10 saat okul olur در ساعت 10در مدرسه خواهم بود.)
حالت مفعول به
حال مفعول به در فارسی با حرف اضافه «از» ساخته می‌شود. این حالت مفهوم جهت‌گیری را دارد و نشان می‌دهد فعل به چه جهتی اشاره دارد. این حالت در پاسخ به پرسش‌های نظیر «از کجا»، «از چی» و «از کی» به کار می‌رود، مثلا:

از بيمارستان مى ايد. hastaneden geliyor